Bilmez Kimse

Yağmur yağıyor,kış kendini gösterir oldu, gönlümün ilkbaharıda  bitti  mevsimler tersine döndü , kıştayım soğuk rüzgarlar  ,şiddetli yağmurlar.Yağmurda ıslanmak bazen itici gelirken , kafam karışbulanıkken  en çok sevdiğim şeydir,yağmurda koşmak.Evet aynen yağmurda koşmak çoktan giymiştim spor ayakkabılarımı  bir baktım yollarda  bir ben
Önce koşar adım  sonra  koşu, ve sağnak yağmur,manyak  bir hisdir bu ağlarsınız ve hiç belli olmaz , hıçkırırsınız yağmur sesinden kimse duymaz, ve ağlarsınız nefes nefese soluk  soluğa...
Demezmiyim ben   şimdii allah belanı  versin tüm mutsuzluğumun sebebi sensin ,ve senin yalanların , ve ben  bu yalanlarla  kimi mutlu ederim ,kim beni sever ,üzerim senin nefretin kokuyorken kim yaklaşır benim yanıma.
Geçmez bu nefret geçmez bu kin mezarın başına gelip lanetler yağdıracağım ve sonrasında da halen nefret ediyor olacağım bir sen.Kıyamette iki elim yakanda olacak,dinmeyecek  bu nefret ,yaşadığım  her gün ,aldığım  her nefes kadar beddualarım  sana,nefretin secdesindeyim.
Rahat bırak artık yakamı  sevmek sevilmek ,güvenmek istiyorum,senin yüzünden herkesden şüpheleniyorum  yalancısın sen yalancı ,yalanlarınla da beni katlettin .
Bir çift kol istiyorum iki yana açılmış  ve beni içine alan ve sımsıkı saran , korkma güvendesin diyebilen bir çift kol , bir geniş kanat.
Sokaktaki ürkek  kediden , ne farkım varki benim kimseye yanaşamayan bir damla süte şüpheyle bakan,yada bir  itten ne farkım var benim çöpleri karıştıran ,kim ne bulmuş çöplerde ,titrek bir köpek ,soğuktan üşeyen ,sıcak bir yuva düşleyen  ve insanlardan korkan,çekinen ,köpekten ne farkım  var benim.
Bu korku daha nekadar beni yakar, öleceğim güvensizlikten karanlık biryolda biri gözümü bağlamış , karanlıktan da korkarken bukadar  nasıl yolumu  bulurum   , her uzanan el daha  kötü bir karanlığa iterken  ,nasıl  güvenirim.

Eridim söndüm bittim ben , korkak bir ben ,.